KAHRAMAN TAZEOĞLU





Susarken Bile Hüzün Kokuyordun
susarken bile hüzün kokuyordun
aşk saçlarından damlıyordu
gözlerin uzaklarda arıyordu bilinmezi
siliyordun parmaklarınla akan yaşlarını
kirpiklerinde kalıyordu düşmekten korkan damlaların
kaşların her zamankinden farklıydı
başın öne eğilmiş,
utanıyordun sanki
aşk saçlarından damlıyordu
sen susarken bile hüzün kokuyordun

yüreğinde kanadı kırık bir serçe
ağlasa ruhunu teslim edecek sensizliğe
oturuşundan belli,
gitmek üzere gelmişsin
bu sözlerim evimin en nadide misafirine
saatin durmuş,
kolunda hala ben varım
nefesinde hala ismim
susuyordun evet
tepkisizce susuyordun
sen susarken bile hüzün kokuyordun

kitapların her zamanki yerindeydi
masanı hiç toplamamıştım
kalemin sana aşık gözlerle ağlıyordu
ben hiç bu kadar yanmamıştım
ayağının tozu kalıyordu sen giderken
ceketinde götürdüğün bir mendildim
duyuyordun hıçkırıklarımı
varamıyordu cebine elin
ben sözlerinin en ince sesiydim
içinde fırtınalar kopuyordu
göremediğim sakin sulardan geliyordun
çığlıklarını gözlerinden duyuyordum
bana bakarken gözlerin doluyordu
ellerin ellerin düşmüyordu yüzünden
gitmek istemeyen duruşunla kaçıyordun
anlamlaştıramadığımız dünlerimizden saklıyordun gerçekleri
seni ele veriyordu her bir zerren
aşk saçlarından damlıyordu
sen susarken bile hüzün kokuyordun 



















Yüreği Yüreğimde Müebbet Sevgili
Köpüğünde kaybolduğum bir denizin, gönülsüz cankurtaranı !
Çözümleyemediğim problemlerin anavatanı..
Çekip gitmeyi istediğimde bana engel olan, güçsüz ayaklarımın prangaları..
Hücrelerime işleyen sızım, Bakışları morfin, yokluğu azap olan hayırsızım .!
Ne zaman beni kördüğüm bağladın bu aşka








Söz – Kahraman TAZEOĞLU




"Aşk da biter… ve sen kurduğun düşten düşersin."







Yarım Sevgili – Kahraman TAZEOĞLU




Yarım Sevgili
Yalnızca içi yıkılmış bir bina gibi duruyorum ayakta.
Elimin tersiyle siliyorum dudaklarımdaki izini.
Gözlerimden iki damla acı süzülüyor.
Zaman içinden nasılda yaralı çıkarıyor bizi.

Sahil sahil, kıyı kıyı, cadde cadde seni topluyorum bu şehirden…
Giderken…
Kaçmıyorum sevgili.
Kaderden kaçılmaz,kadere gidilir.
Ve gitmekten çok, dönmek cesarettir.
Sonduk,yeniktik,bittik.

İçimde hiç düşmeyen bir kan ateşi.
Kalbimden çıkardım bütün terk edilmişlikleri.
Geriye kalabalık bir yalnızlık kaldı sanki.
Gözlerim kendi pırıltısında unuttu ışığını.
Söyle sevgili;
Hiçbir şeyi olmayandan nasıl çaldın her şeyini?

Ey kendi kalbiyle oynayan çocuk!
En çok yarım kalmak yorar insanı.
Gidişin bile yarım… İçimde ağır aksak yürüyen bir ihtiyar gibi.

Kalem kelime kusar; aşk içimde kendi kuyusunu kazar.
Gece, kendini mermi gibi içime saplar.
İnsanın ağlarsa kalbi ağlar, gözleri yalan ağlar.
Benim yarım gidişli sevgilim!
Şimdi nasıl başlar geri dönmek dediğin?

Bilirim, kavuşmalar yeni ayrılığı hızlandırır bazen.
Razıydım yine de…
Uzatım da ellerimi…
Senin yüreğin el vermedi.

Sen yoksan ben neden varım?
Neye yarardım?
Şimdi yağmurlar ıslanıyor gözyaşlarımla.
Duruladım kalbimi yalnızlığımla.

Sahil sahil, kıyı kıyı, cadde cadde seni topluyorum bu şehirden…
Giderken…
Kendimi bekleme yorgunuyken, şimdi aciz kalbim yıkım emrini bekler.
Ve tanığıdır bütün aşkların şairler.
Oysa sana kullanılmamış bir ben sunmuştum.
Yaşama kuruyup, ölüme yeşerirken…
Ben ölürken ayağına dolanacak bir şiir yazdım sana.
Her kelimesi seni tökezletecek…şimdi git…Git!

Gidişi de kalışı gibi yarım sevgili…
Yokmuş işte!
Hayat üstümü vermedi…

Kahraman TAZEOĞLU









Dayanamam
‘Hatırlatma kendini öyle durduk yere.
Gittiysen gittin.
Ve öldüysem öldüm işte,şikayetim yok.’

Yeni bir cümle duymaya şimdi senden,ihtiyaçta yok.
O ağlamaklı bakışlarından sıyrılıpta gelen yalanlarla,
İnan bana,
Gücüm yok.

İyiyim ben,sağol.
Bunu sormak için girdiysen yine aklıma,
Ve bunu sormak için araladıysan kabuğunu bir yaranın,
Görmüşsündür sende muhakkak.
Sensizim felan ama,
İyiyim işte,sağol.

”Mevsimler değişecek’ diyorlar sevgilim.
Gittiğinden haberleri yok sanırım.”

Benimde haberim olmasın,
Gelirsen.
Yastığın öbür tarafında kırılmış bir saç teli,
Astığın bir yüzün yanağında sıcacık bir öpücükle uyandırırsın beni,
Belki..

Biliyorum.
Bende ömür boyu sevemem seni.
Ama ömür bu işte.
Bakarsın bugün ölmüşüm,
Ve bir bakarsın bana yeniden o tanıdık gülüşünle,
Hüznü yüreğe sızmadan,öldürmüşüm.

Bir gün karşılaşırız elbet,neden olmasın.
Senin saçların uzamıştır,
Benim ömrüm kısalmıştır biraz.
Senin,yüzünde yeniden gülmeye sebeplerin,
Benim o sebeplerden ıslak gözlerim vardır.

Kokun,
Kokun vardır başkasının saçlarından içine çektiği.
Ve belki,
Bir umut vardır teninde hala,
Eski bir dokunuştan kalma,
Belki..

Sevgilim,
O gittiğine söyle,
Allah’a emanet etmesin seni.
Ben,
Seni burda görmeye,
Dayanamam..







 







Hiç yorum yok: