EMRE ÖZDEMİR

DAR GELİYOR SOKAKLAR
Dar geliyor sokaklar,
Kaldırım taşları yok.
Zor geliyor ayrılık,
Düşüyor dudağımda ki buse.
Kim her şeye ait kalır ki,
Düş akar göz ucundan.
Damlalar yakar kirpiklerini,
Söz yutar, Aşk ağlar gözleri.
Bak geliyor karabasanlar,
Ardında kayboluyor ayak izleri.
Yar gidiyor, düşüyor gölgesinde karanlıklar.
Sıkılgan günler dönüyor ağıtlar arasına,
Ruj lekesi kalıyor dişlerinin arasında.
Gelme demek daha kolay,
Kalmak daha zor.
Aşk için duvarlar yazılıyor,
Sokak başlarında insanlar konuşuyor.
Yitik bir gün,
Güneş doğumunda acılar var.
Batımında haykırışlı susuşlar.
Aslında Anneler, büyük acılar doğuruyor,
Ayrılıktan geride kalanlar kan kusuyor.
Helal edilen onca süt,
Öğretilen kelimeler.
Kanat altında esirgenen yüzler,
Her gün burundan getiriliyor.
Kolay yaşanıyor yani Aşk’lar,
Avunabilmek için her gece,
Mecnun’dan geride sadece masallar.
Kimden yana bu kalp.
Bir yanda zehir edilen acılar,
Diğer yanda şeker tadında umutlar.
Paydası bellidir,
Aslında,
Her Aşk’tan geride, ortak suçlar.
Ayrılıklar sun-i,
Sevmeler edebi,
Bırakmalar gayri resmi.
Kurşunlar nizami,
Ölenler hep gerçek.
Ne yapalım,
Unutma vaktidir şimdi.

• 
  

AĞLAMA...
Ağlama.
Yıkma umutlarımı.
Baksana,
Suskun dudağında ki şarkı.
Bir düş kur bana,
İçinde beyazlar olmasın.
Bir gözlerin,
Ardında bıraktığın tebessümler.
Yoksulluktan kokmuş sevgiler,
Bir düş kur bana.
Anlatınca anneme,
Gelmesin dilinden hiçbir olumsuz cümle.
Karanlıklar olmasın.
Bir sevda,
Gözlerin olsun.
Bir düş kur bana.
Anlatınca anneme,
Hayra yorsun.
Bu gece aklımın her yanında sen,
Kirpiklerimde senden kalan izler.
Ellerimde silmek için göz yaşını,
Yüreğimde taşıdığım mendil.
Ağlama.
Anlatınca kaygılar kasırgasını,
Fırtına gibi kopma.
Ağlama.
Esirge soğuklardan göz yaşlarını.
Ağlama.
Eskimesin göz kapaklarında ki sancı.
Ne söyledide kopar oldu gözlerin,
Aldırma, sil at gerekirse Aşk’ı.
Ama ağlama,
İnanma yalan söylüyor falcı.
Dur durak bilmez,
Sor.
Soluk neden hiç incimez.
Anla.
Şikayet ettiklerin nedir bilinmez.
Ağlama.
Aşk insana bir gün bile rahat vermez.
Ağlama…

Hayatın Boyunca Yüzünden Tebessüm Hiç Eksik Olmasın, Büşra.!

• 
  

BİLMİYORUM
Umutlarım vardı Aşk’a dair,
Gençtim, gururluydum,
Üstelik altından kalkacak gücüm vardı.
Yorulmak nedir bilmezdim severken seni,
Sabır dedim,
Nereye kadar dedin.
Umut dedim,
Unut dedin,
Olmaz dedim.
Kader dedim,
Bitti dedin.
Bittiği anı dün gibi hatırlıyorum,
Evet yoruldum,
Artık daha fazla hasta oluyorum.
Gözlerimi sende açtığımıda,
Sen konuşurken her şeyin sustuğunu da,
Bir bir biriken acılarımı da,
Sorma…
Ne güzel günlerdi,
Konuşurken hâlâ ‘off’ diyormusun.
Yada kimlere ‘off’ diyorsun.
Kafam karışık görüyorsun,
Kendi sorularıma cevap bulamıyorum,
Söyleme,
Özledim biliyorum…
Gönderdiğin tüm şarkıları tekrar dinliyorum,
Senden duymuşçasına.
Biliyormusun, en çok sesini özledim.
Her gece seni dinlemeden uyumuyorum.
Bütün Şiiler yarım hiç birinin ardı yok.
Başlıklarını sorma,
Bilmiyorum…